Ik stond zondagmiddag half vijf voor Grintenbosweg 39, een mooie boederij, oubollige inrichting. Drie kittens voor de deur, die niet naar binnen mochten van mevrouw. Meneer liep met me mee naar de sloperij van zijn bedrijf. ‘Zo dus jij gaat even wat plaatjes maken’. Ja zei ik en vertelde dat ik twee jaar geleden daar ook was geweest om plaatjes te maken en dat dat wel een succes was geweest. Hij reageerde niet. Ik liep tussen de auto’s door verder het terrein op, hij zei dat hij wel even zou wachten. Ik voelde me te ongemakkelijk om te zeggen dat ik liever in mijn eentje die plaatjes wou schieten. Maar misschien wilde hij me wel controleren. Prima dacht ik, alhoewel ik het zonde van zijn tijd vond. Hij bleef staan, ik liep verder. Ik maakte nog een opmerking; ‘oh gaaf jullie hebben een bus’. Er stond een niet al te grote vakantiebus. Snel liep ik door naar het hoekje waar ik twee jaar geleden mooie foto’s had gemaakt. Even later merkte ik dat de meneer er niet meer stond. Gelukkig, kon ik toch wat rustiger schieten, alhoewel het wel erg snel donker werd en toch moest opschieten. Een uurtje ging voorbij. Toen ik afscheid nam vroeg hij nog waarvoor ik de foto’s nam, uit fatsoen bleek, want hij reageerde verder niet.