Een van de beruchtste buurten in Amsterdam. De plek waar stiekem toch wel de meeste toeristen naar Amsterdam voor toe komen. Dat kon natuurlijk niet ontbreken in mijn opdracht van het fotograferen van Amsterdam. Op een relatief warme zomeravond fiets ik naar de stad. Parkeer mijn fiets en begin met het fotograferen van  een straatnaam, want die zijn stuk voor stuk apart in de rosse buurt. De bloedstraat bijvoorbeeld, ik krijg naast de straatnaam ook nog een ordinaire vrouw op de foto waarvan de BH boven haar kledij uitkomt die met een namaak Gucci tas en twee supermarkt tassen staat te wachten voor een coffeeshop. The hillstreet Blues, waar het terras aardig gevuld is met toeristen en misschien wat locals. Het labeltje steek uit haar BH. Deze heb ik weggehaald met photoshop. Dat zou haar bovendien een nog ordinairdere uitstraling geven, maar ik ergerde me er gewoon aan. Ik loop de bloedstraat verder in, het is er rustig, alleen dichte gordijnen en geen dame te bespeuren. Wel lopen er paren mannen die hoopvol bij elk raam naar binnen kijken. Ik maak een foto van een raam met de gordijnen dicht met in de weerspiegeling een corpulente Engelse toerist. Boven de ramen hangen advertenties voor kamer verhuur en kantoorverhuur met een nul zes nummer eronder. Één raam verder is het vertaald naar het Engels. Ik kom uit bij een gracht en aan de overkant staan voor enkele ramen wat dames. Omdat ik aan de andere kant van de gracht sta, voel ik me op mijn gemak genoeg om een plaatje schieten. Er vaart een boot langs met feestende waarschijnlijk boven gemiddelde mensen. Ze zwaaien enthousiast naar de dames achter de ramen. Als ik later de foto beter bekijk zie ik dat de betreffende dames vrolijk terug zwaaien. De boot passeert. Niet veel later komt er toch een vrouw naar buiten hollen, ze roept iets onduidelijks in het Engels. Ik maak er iets van als: No pictures! Rustig maak ik een draai van 90 graden en doe alsof ik onschuldig ben. Het was in eerste instantie alleen mijn intentie om de interactie in de straat te fotograferen en niet de dames zelf. Op zoek naar dingen die ik wel mag fotograferen loop ik langs enkele erotica winkels en porno show theaters. In de Stoofsteef tref ik de tweede live porno show theater aan, met opvallende niet helemaal correcte vertalingen in een aantal Europese talen. De vermoedelijke eigenaar staat voor de club te bellen. Ik maak nog even de standaard foto die bijna elke toerist hier maakt. De overview op de brug van de gracht. Rechts hou ik het in de gaten, de dames hebben bijna raak, een man wordt overtuigd door de toelokkingen en woordjes van de vrouw achter het raam die haar deur al voor hem opendoet. Op het moment dat hij naar binnen gaat maak ik een foto. Uiteindelijk is de foto een combinatie van stereotypiteit. De man die onder de rode lampen naar binnen gaat, een Chinese toeriste die van het overzicht van de grachten een foto maakt.  Het beeld van de rosse buurt. Verder de stoofsteeg in wordt het drukker. Ik probeer opnieuw de interactie van de mensen in de straat met de dames achter de ramen vast te leggen. Dit gaat even goed, totdat er toch een dame onder haar rooie licht vandaan komt en roept: (terwijl ik geen enkele dame in mijn vizier heb)’You’re scaring away the customors!’. Tja daar had ik natuurlijk niet aan gedacht. Maar als die mannen niet gezien willen worden dan moeten ze hier ook maar niet zijn. Ik loop maar weer verder, terwijl ik er langs loop kijk ik maar niet opzij. Het volgende straatje in waar het  een drukte van jewelste is die binnen de komende 30 seconden alweer gehalveerd is. Opvallend zijn de wat oudere man en vrouw die samen ook staan te kijken naar de publieke vrouwen achter glas. Zouden ze opzoek zijn naar iemand die ze kennen of opzoek naar een dame die hun zou kunnen plezieren. Of maken ze hun vrijdagavond wandelingetje altijd langs de prostituees.