Sinds eind zomer had ik het idee om op mijn tafel een dambord te schilderen. Ik nam de maten van mijn tafel op en bepaalde dat ik voor een dambord ging met 100 vakjes, dan kan je ook altijd een hoek ervan nemen om op te kunnen schaken (64 vakjes). Mijn vakjes werden 6 bij 6 cm groot. Ik knipte 50 stukjes dikker papier in dat formaat. Vervolgens plakte ik deze in het checkerboard figuur op tafel met plakboek plakkertjes.

Daarna probeerde ik de rest van de tafel netjes af te tapen en ging ik aan de slag met een spuitbus zwarte verf. Na 20 minuten drogen haalde ik de papiertjes en plakkertjes er weer vanaf en ging ik met terpetine in de weer om doorlopen verf eraf te halen. De verf was namelijk onder de schilderstape gelopen. Damstenen erop en spelen maar! Zwart-wit details: De tafel heeft zwarte poten en een wit tafelblad & een zwarte en een witte stoel.
Uiteraard kreeg ik hulp van Alpha.

Verf aan het drogen

Jezelf terughoren op een opname is altijd enorm wennen. Jezelf terughoren op een opname van zes jaar geleden met een lichtelijk Twents accent is nog meer wennen. Voor de laatste uitzending van 2013 van de radioshow Rock at Nine voegde ik me weer onder het clubje presentatoren van de show. De presentatoren Remco, Stony en Reyer presenteren al ruim zes jaar de show op de lokale omroep van Haaksbergen, RTV sternet. In 2008/2009 versterkte ik het team door een keer per maand een uitzending te maken voor Rock at nine. Dat hield op toen ik naar onze hoofdstad verhuisde om daar te gaan studeren. Voor de laatste uitzending van 2013 waren we weer eventjes compleet.
Op mijn harde schijf kwam ik nog wat uitzendingen tegen uit die tijd. Ik heb een uur geplaatst op soundcloud. Deze uitzending deed ik samen met Remco Koopmans.
 

DJ’s Rock at nine 2009


Zelfgeschreven stukje voor op de RAN site

Naam: Siesja Kamphuis
Leeftijd: 17
Favoriete nummer: 10cc – Wallstreet shuffle
Favoriete artiest: Disturbed
Met ingang van 2009 presenteer ik maandelijks Rock at Nine. In het jaar daarvoor ben ik ook enkele keren actief geweest voor Rock At Nine. In mijn uitzendingen zul je vooral rock, ska, metalcore, en punk horen. Mijn favoriete bands zijn De Hardheid, Disturbed, Skindred, Taking Back Sunday en nog wel veel meer. Momenteel zit ik in het eindexamen jaar van atheneum. Hopelijk heb ik eind juni een diploma op zak, om vervolgens 1 september aan de universiteit van Amsterdam aan de opleiding Pyschobiologie te beginnen. Als psychobioloog ga je op zoek naar de biologische achtergrond van psychologische processen. Hiermee kun je raadselachtig menselijk gedrag verklaren én op zoek gaan naar behandelingen voor psychische stoornissen. Hierna wil ik graag de master of Forensic Science doen.
In mijn vrije tijd ben ik voornamelijk bezig met fotografie en foto bewerking. Ik onderhoud dan ook mijn eigen website regelmatig(www.siesja.nl)

Zelfs een stukje geschreven voor de lokale krant

Upcylce je oude floppy’s!

Benodigdheden
– 5 floppy’s
– Lijmpistool
– Karton
– Ammoniak

Plaats het karton op de tafel en warm het lijmpistool op. Maak de floppy’s vet vrij met een beetje ammoniak. Als de lijmpistool warm is geworden doe je een dun laagje lijm op een randje van een floppy, druk de floppy op de basis floppy, herhaal dit voor de floppy’s rondom.
De lijm droogt snel, dus plak ook snel. Als de lijm opgedroogd is kan je de lijm er vaak gemakkelijk weer afkrabben, als er geknoeid is.

Heb je al een mooi pennnenbakje? Dan kun je je floppy’s ook nog gebruiken als onderzetter! Floppy coasters!

In opvolging van mijn vorige blog, DIY: Vinyl Etagere, nu een dubbele DIY, wederom met Vinyl.

Vinyl Klok

Uiteraard heb je dus weer wat Lp’s nodig, de LP wordt of een klok, of een fruitschaal, waar je naar blijft kijken, dus kies een leuk passend kleurtje uit. Op rommelmarkten en op kringloopwinkels heb je veel oude LP’s voor je geld.
Daarnaast dus een klokwerk, losse klok onderdelen zijn te koop bij o.a. Conrad of je kan een oude (maar werkende) klok uit elkaar halen om te gebruiken.
Benodigdheden vinyl klok:
– LP
– Klokwerk
– Schaar
– Lijm
– Plek op de muur

Haal het klokwerk los van de oude klok en kijk of deze past door het rondje van de LP. Als het klokwerk te groot is, schaaf dan rondom met een schaar bij. Bevestig het klokwerk op de LP door de moertjes aan te draaien. Doe een paar drubbels lijm op de achterkant van het klokwerk en de LP. Bevestig de wijzers en een plaats een batterij. Makkelijk zat, niet?

Vinyl Schaal

Benodigdheden fruitschaal:
– LP
– Oven
– Grootte ovenbestendige ronde schaal/bak/pan
– Ovenhandschoenen
– Houten snijplank (of iets hittebestendig)

Verwarm de oven voor op 100 graden celsius. Plaats de LP in het midden van de omgekeerde pan en in het midden van de oven. Hou de oven de komende minuten goed in de gaten, als de LP zich begint te vormen, vorm met de ovenhandschoenen bij. Als je tevreden bent met de vorm laat je hem afkoelen op de pan. Als de LP nog een beetje warm is, maak hem los van de pan.

Benodigdheden
– Een etagere die je zelf in elkaar kan zetten
– Twee langspeel platen die je niet meer gaat gebruiken
– Schroevendraaier
– Oven
– Ovenhandschoenen
– Pan met de juiste grootte/vorm
– Viltjes

Haal de etagere uit elkaar. Verwarm de oven voor op 100 °C. Zoek een juiste pan of schaal met de juiste grootte en vorm voor jouw plaat. Gebruik hiervoor de onderkant van de pan. Plaat de pan met de LP erop in de oven.
Hou de oven de komende twee-drie minuten goed in de gaten. De LP wordt slap en gaat zich vormen naar de pan. Haal de LP met pan uit de oven en vorm bij met je ovenhandschoenen. Pas op, de plaat is heet!
De plaat koelt daarna ook snel af en zal dan zijn definitieve vorm aannemen. Herhaal dit voor de tweede plaat, denk eraan bij een etagere dat de boventste plaat vaak een kleiner oppervlak heeft. Gebruik in plaats van een LP een single of gebruik een kleinere pan voor de vorming.

Verzamel alles en zet de etagere met de gevormde platen in elkaar.
Plak wat viltjes onderaan de etagere voor de stevigheid.
Tadaa, de hipste etagere is klaar!

Je kan de platen ook intact laten voor het opbouwen van de etagere:

Op het internet zag ik een hele hippe USB stick in de vorm van een fotorolletje. Heel erg gaaf, maar 20 dollar voor 2 gigabyte had ik daar niet voor over. Zou ik dat ook zelf kunnen maken?

Benodigdheden
Filmrolletje(s)
Compacte USB-drive
Tape (lieftst zwart)
Bieropener
Tang
Schaar

Let voor de USB drive wel op het fysieke formaat van de drive, deze moet wel in het fotorolletje passen. Zelf gebruikte ik de Sandisk Cruzer Blade van 8 gigabyte, die past gemakkelijk. Ik raad je aan een paar filmrolletjes klaar te hebben liggen als je begint, het mooiste resultaat krijg je pas na meerdere pogingen.

DIY
Haal met de bieropener de onderkant van het filmrolletje eraf. Dit is een metalen plaatje die om het rolletje heen zit geklemd. Zet kracht op meerdere plekken zodat hij er met zo min mogelijk beschadigingen eraf kan gaan. Als de onderkant eraf is, druk je aan de bovenkant om de gehele film met spoel eruit te halen.

Bovenaan het rolletje ontstaat een gat omdat je de spoel verwijdert hebt. Deze moet je verbreden zodat deze ruim genoeg is voor de USB aansluiting. Dit kan je doen met een tang, die idealiter even breed is als de USB aansluiting dik is. Zet daarvoor de tang in het gat en druk voorzichtig zodat het metaal van het dopje indeukt.
De USB-drive die ik gebruikte is rood met zwart, om het rood niet te zien als je bij de filmrol naar binnen kijkt heb ik het de USB-drive afgeplakt met tape. Steek de USB drive ver genoeg door de inkeping die je met de tang gemaakt hebt.
De film kun je goed gebruiken om te zorgen dat de drive op zijn plek blijft zitten door de film eerst strak om je vinger te draaien en daarna rondom de drive te plaatsen. Laat een stukje film naar buiten steken.
De onderkant van de filmrol kun je opvullen met een deel van de spoel. De spoel knip je met een schaar op de juiste grootte. Als je de spoel erin hebt zitten kun je de metalen onderkant weer terugplaatsen.
Tadaa!

Ik begon met fotografie toen het digitale tijdperk allang begonnen was. Daarvoor had ik als kind weleens rolletjes vol geschoten en naar de Hema gebracht. Mijn eerste camera was dan ook een analoge compacte Samsung FF-222, Focus Free en Auto Flash. Leuk voor kiekjes van je huisdieren en je vriendinnen. Een zestal jaar verder in de digitale fotografie begon de verwondering waar het dan toch allemaal begonnen was. Ik leende een analoge spiegelreflex, deed er een batterijtje in voor de lichtmeting en het rolletje. Het rolletje erin leggen was eigenlijk al een ervaring opzich. Deze schoot ik vol en bracht ik netjes naar de Hema, wachtend op het resultaat. Nu wou ik weer een stapje verder, of terug, in de analoge wereld. Ik ging menigeen kringloopzaken af en verkreeg zo de spullen die ik nodig had om mijn eigen rolletje te gaan ontwikkelen. Uiteraard met hulp van de vakkundige vrienden en familie.

Benodigdheden:
Een volgeschoten film rol (zwart/wit)
Ontwikkeltank (Agfa Rondinax 35u)
Maatbekers (50ml en 500 ml)
Chemicaliën
Ontwikkelaar Amaloco AM 74
Stop Amaloco S10
Fixeer (Agfa)
Water
Thermometer

Uiteraard is het eerste wat je nodig hebt je volgeschoten zwart-wit rolletje. Zwart-wit rolletjes zijn niet meer bij standaard winkels te verkrijgen, als je gaat bestellen ga dan voor de Kodak 400 Tmax.

De chemicaliën klaar zetten: Kijk eerst wat de volume is van de ontwikkeltank die je gebruikt. De Agfa Rondinax heeft een volume van 200 ml. De ontwikkelaar die je klaarmaakt moet dus diezelfde volume hebben.

Ontwikkelaar Amaloco AM 74 verdunning 1+7
25 ml Am 74 + 175 ml water = 200 ml
Stop Amaloco S10 verdunning 1 + 19
10 ml S10 + 190 ml water = 200 ml
Fixeer verdunning 1 + 4
40 ml fixeer + 160 ml water = 200 ml
Laat alles op kamertemperatuur komen, 20°C, vooral de temperatuur van de ontwikkelaar is cruciaal, een graad hoger verkort je ontwikkel tijd en vice versa.
Ik heb ervoor gekozen om een daglicht tank te gebruiken, gezien je dan geen donkere kamer nodig hebt en het opdraaien ook een stuk makkelijker is. Je legt het rolletje linksboven in de tank en bevestigt de klip aan de film.

Als je nu draait aan de witte knop aan de voorkant wordt het rolletje erop gedraaid. Dit moet je uiteraard pas doen als je de deksel er weer op hebt gedaan. Hiervoor moet er natuurlijk ook nog een stukje film uit je cassette steken. Als je deze er per ongeluk helemaal hebt ingedraaid staat hier onder nog een DIY om de film er weer uit te krijgen. Als de film er helemaal opgedraaid is, dan snij je de film af door het mesje aan de linkerkant omhoog te drukken. Giet nu rechtsboven de ontwikkelaar in de tank en draai elke 2 seconde aan de knop voor 180 graden voor de tijd die je rolletje nodig heeft om te ontwikkelen (dit staat in de gebruiksaanwijzing van je rolletje, en is ook afhankelijk van de temperatuur). Giet de ontwikkelaar er weer uit en giet de stop erin. De stop is veel korter en hoeft er maar 1 minuut in te zitten. Na de stop er weer uit gegoten te hebben giet je de fixeer erin. Deze mag wel wat langer, zo’n 20 min. Vergeet ook niet weer te blijven draaien! Na de fixeer spoel je meerdere malen na met water en dan mag de deksel er vanaf! Als je wetting agent hebt gebruik je die als laatste, zodat de film zonder kalk en andere mineralen op kan drogen. Je kan ook naspoelen met gedestilleerd water om dat te voorkomen.

Zorg nu dat je je filmrol stofdroog ophangt en vergeet niet een knijper onderaan de rol op te hangen zodat de filmrol vlak getrokken wordt door het gewicht.
Snijd na het drogen met een diacutter de negatieven op een gewenste lengte, meestal per vijf.

Een kleur rol ontwikkelen in zwart-wit chemicaliën
Om een negatieven in kleur te ontwikkelen heb je weer andere chemicaliën nodig, de stappen zijn dan ook niet helemaal geschikt om gemakkelijk thuis uit te voeren. Daarom probeerde ik mijn kleurenrol in de zwart-wit chemicaliën. Een kleurenrol uit een wegwerpcamera met een houdbaarheidsdatum tot 2006. De wegwerpcamera is vaak met een beetje kracht op de juiste plek gemakkelijk open te breken (vergeet niet het rolletje terug gedraaid te hebben). De binnenkant ziet er uit als een normale camera, een batterijtje, een spin en een rolletje. Het rolletje kan je er gemakkelijk uithalen.
Ondanks een kleurenrol in zwart-wit chemicalien, het filmrolletje met een verlopen houdbaarheid en de kwaliteit van een wegwerpcamera is het resultaat best aardig.

Fotograaf onbekend, plaats onbekend

DIY Film Retriever
Neem een oud stukje film die je niet meer nodig hebt. Snij daar 3 vlakjes van 1.5 bij 1 cm uit. Plak een plakband over de film heen. Breng de film in de cassette en draai de film in de cassette rond zodat het extra stukje film wordt gepakt. Als hij niet meer verder wil dan trek je hem eruit! Voila, je film is weer terug.

Lieke en haar eerste zelf ontwikkelde filmrol

18 maart 2013
De operatie
s’ Ochtends belde ik vijf voor half negen de dierenarts, om vier voor half nog een keer, twee voor half nog een keer en om half negen werd er opgenomen. Ik vroeg of de dierenarts ook amputaties verrichte en mocht Alpha meteen om 9 uur brengen. Ik gaf de gegevens door van de spoedkliniek zodat ze zijn informatie konden opvragen. Toen we bij de dierenarts Alpha achterlieten stond ik weer in tranen. Als alles goed zou gaan, zouden ze mij rond 16:00 uur bellen, een telefoontje eerder op de dag zou betekenen dat er iets niet goed was gegaan. Om half vier belde ik zelf, ik had me de hele dag al misselijk en naar gevoeld. Ik kreeg de assistente aan de lijn en ze vertelde dat de operatie naar omstandigheden goed wasgegaan. De dierenarts moest veel weghalen vanwege de vleeswonden die mogelijk voor infecties konden zorgen. Zeker omdat het hier om een hondengreep en dus hondenspeeksel ging. Er zaten veel bloeduitstortingen in het weefsel waar ze ook om heen moest snijden. In volle verwachting dat ik Alpha weer zou kunnen ophalen, moest hij toch overnachten. Ze hadden drains aangebracht voor de afvoer van het wondvocht. Deze drains wilden ze blijven controleren en zo ook de medicatie, pijnstilling en antibiotica. Tijdens de operatie had hij ook een morfine-achtige stof gehad voor pijnstilling en hierdoor verliezen katten hun eetlust. Alpha had nog niet vrijwillig gegeten en werd dus geforceerd om te eten.

De dag na de operatie op ziekenbezoek
De volgende dag zou er opnieuw geëvalueerd worden of Alpha mogelijk naar huis kon. Om 11 uur de volgende dag belde ik weer, ze hadden hem al uit de kooi gehaald en een stukje laten lopen. Dat ging redelijk, katten met een missend pootje hebben namelijk de neiging om achteruit te blijven lopen. Hij zou vandaag nog niet mee naar huis mogen vanwege de drains en de wegblijvende eetlust, maar we mochten wel op ziekenbezoek komen. Het was fijn Alpha weer te zien, hij vond het lekker om over zijn kopje geaaid te worden maar je zag dat hij af en toe nog goed in de war was.

Home sweet home
De dag daarop mochten we hem dan eindelijk mee naar huis nemen. De drainages waren verwijderd en een paar gaten tussen de hechtingen bleven over. Hier liep dan nog steeds wondvocht uit. Alpha liep voornamelijk vooruit maar had ook nog momenten waarin hij in paniek achteruit bleef lopen. Alpha was voorzien van een ronde plastic kap om zijn hoofd, zodat hij niet bij de hechtingen kon. Alpha was erg lief en lag het liefst de hele tijd op je schoot. Als hij dan op je schoot lag had hij geregeld trillingen, maar sliep wel gewoon door. De dag daarop gingen we voor controle langs bij de dierenarts. Zij was tevreden en zei dat een week van nu de hechtingen er wel uit zouden mogen.

Gehecht
Een week later zijn de hechtingen er dan ook uitgehaald, eenmaal thuis gekomen lag er overal wondvocht, welke Alpha probeerde op te drinken. Zijn huid was op meerdere plaatsen gesprongen en dat had geleid tot grote gaten in zijn huid. De volgende dag zijn we dus meteen weer terug gegaan naar de dierenarts. De dierenarts oordeelde vanwege de hoeveelheid wondvocht verlies dat de gaten als drainage gaten fungeerde en ze er geen nietje in zou gaan doen. We moesten de wonden dan ook goed schoon houden. We plakte een steriel gaasje op de wonden en kochten het kleinste babyrompertje voor hem waarvan we het linkergat dicht naaide. Per dag konden we een stuk of vier keer het gaasje vervangen, of omdat deze vol zat met wondvocht, of omdat Alpha hem met de kap eraf had gehaald. Alpha was inmiddels ook een stukje leniger geworden en kon zo net bij zijn balletjes om deze te wassen. Maar zo kon hij ook net bij het verbandje om daar aan te trekken.

Gemis
Ondertussen was ik al een aantal keer weer op en neer naar Amsterdam geweest, ik had twee tentamens, een presentatie en moest een groot report inleveren. Ik had eigenlijk wel gedacht dat ik Alpha weer mee terug naar Amsterdam kon nemen, maar met die open wonden vervoerde ik hem liever nog niet. Toch duurde het toen nog ruim 4 weken voordat die gaatjes eindelijk dicht zaten. In die vier weken miste ik Alpha heel erg hard. Ik voelde me als een soort van slechte ouder, welke steeds cadeautjes en lekkers voor de kleine wou kopen om het goed te maken dat ik er niet was. Gelukkig krijgt Alpha bakken met liefde en goede verzorging van mijn moeder, waarvoor ik haar meer dan dankbaar ben!
Bedankt lieve mam!

Alpha en Coco, welke ondanks alles nog even hard door blijven spelen!

17 Maart 2013
Ik was bezig met het schrijven van een report totdat er op de deur werd geklopt. Lieke stond voor de deur met Alpha in haar handen. Ik zag een lichte paniek in haar ogen en maakte me al zorgen voordat ze wat zei. Ze had Alpha mank zien lopen, hem meteen opgepakt en 3 trappen omhoog naar mijn deur gelopen. Ze zette hem binnen neer en besefte zich toen pas dat haar handen rood waren van het bloed. Alpha liep door naar achter en liet bij elke stap bloedplasjes achter. Hij liep mank en zette geen gewicht op zijn linkerachterpootje. We legden hem op het bed neer om te kijken waar het bloed vandaag kwam. Dat was aan de zijkant van het pootje goed te zien omdat daar een grote vleeswond zat en een stuk van de huid en vacht weg was. Met betadine ontsmette we deze wond. Achter op zijn pootje waren alle haren aan elkaar geklit vanwege de hoeveelheid bloed daar. Daar zat een nog grotere vleeswond, die liep ter hoogte van zijn staart tot zijn voet. We belden met de spoedkliniek voor dieren en konden alleen op afspraak en pas 2 uur later terecht. In die twee uur probeerde Alpha regelmatig op te staan en gewoon te lopen, hij reageerde bozig als hij merkte dat dat niet meer ging.

Spoedkliniek
Om 5 uur waren Remco en ik bij de kliniek, het was er vrij rustig maar we moesten nog even geduld hebben voordat Alpha geholpen kon worden. In de behandelkamer wilde ik Alpha gelijk uit zijn mandje halen, maar de dierenartsassistente wilde eerst horen wat er gebeurd was. Dat was voor ons ook een vraag, een zeer grote vraag. De dierenartsassistente bekeek hem en de dierenarts noteerde de plekken en de grootte van de wonden. Ze zouden ook een foto gaan maken van zijn pootje. Wij moesten weer plaats nemen in de wachtruimte.

Levensbepalende beslissingen
Pas 40 minuten later kwam de dierenarts naar buiten. Op de foto bleek duidelijk dat zijn bovenbeen gebroken was. Oké dacht ik, dan het pootje voor een tijd in het gips. Maar nee, omdat het zijn bovenbeen was kon het niet gespalkt worden. Alleen een heftige operatie waarmee ze het met schroeven en platen het bot zouden zetten zou mogelijk zijn pootje kunnen redden. Daarvoor zou hij die nacht daar aan het infuus moeten blijven en de kosten schatten ze op minimaal 2500 euro voor de operatie alleen. Daarna zou hij dan minimaal zes weken bench rust moeten hebben en hopen dat er geen infecties van de wonden optreden. Bovendien zouden die schroeven en platen er na verloop van tijd ook weer uit moeten. Een andere optie was amputatie van het pootje, hoe heftig die operatie ook klinkt, minder heftig dan de operatie met schroeven en platen. Vandaag zouden ze hem toch niet meer opereren en ze raadde ons aan om dat bij onze dierenarts te laten opereren omdat die minder duur zijn dan deze spoedkliniek. Een amputatie schatte de dierenarts rond de 1000 euro. Ik barste in tranen uit en wist het gewoon even niet. Ik had ook geen dierenverzekering dus helaas was geld wel een probleem. Er zitten grenzen aan wat je als student kan betalen, maar verantwoordelijk daarvoor zijn en voor zo’n keuze te komen te staan was toch echt even ondraaglijk. De dierenarts liet ons alleen zodat we konden beslissen. Ik had het zwaar en barste telkens weer in tranen uit. Ik belde meerdere keren mijn moeder en Lieke voor advies, die gelukkig erg ondersteunend waren. Uiteindelijk moet je dan toch de keuze zelf maken. Toen de dierenarts weer beschikbaar was vroeg ik of de foto mocht zien, een breuk kan namelijk ook weer vanzelf aan elkaar groeien, vaak met een verkorting van het pootje als gevolg. Maar op de foto bleken de twee stukken botten zover van elkaar te liggen dat aan elkaar laten groeien geen optie was. Ik vond het bijna onmenselijk om over zijn pootje en over zijn leven te beslissen, maar dat kon niet anders. Ik heb gekozen voor amputatie van zijn pootje.

Behandeling wonden
Alpha’s wonden waren nog niet ontsmet en ik vroeg of ik daarbij mocht zijn. Alpha’s pootje en een stuk van zijn staart werden kaal geschoren om goed bij de wonden te komen. Toen de vacht weg was, zag je de structuur van de wonden pas goed en zagen we vorm van tanden in zijn huid zitten. Volgens de dierenarts waren die verwondingen waren alleen passend bij een hondenbeet. Alpha kreeg pijnstilling en antibiotica die 24 uur zouden blijven werken. De operatie zou dus binnen die 24 uur moeten plaats gaan vinden.

Het verzorgende moederschap
Mijn moeder bood aan dat Alpha richting Haaksbergen mocht komen zodat zij hem naar de dierenarts kon brengen en Alpha ondersteunen bij zijn herstel. Af en toe is er niks beter dan de verzorgende liefde van je moeder, dus vertrokken we diezelfde avond nog richting het oosten. We konden een bench lenen en maakte een kattenbakje klaar. Alpha deed snel een plasje en vond zijn plekje in de bench voor de nacht. Ik lag vlak naast hem en kon geen oog dicht doen.

Wordt vervolgd!

Meestal is de basis van mijn blog toch wel de foto’s die mijn verhaal kunnen ondersteunen. Deze keer niet, dat was ten strengste verboden.. wat een gemis!
De inschrijving voor de nationale opendag voor de Dienst justitiële inrichting zit altijd binnen een klein uur al vol. Dit jaar werd ik binnen dat uur door een vriendin getipt op de inschrijving. Na de inschrijving ben je er nog ruim 6 weken onzeker van of je ook daadwerkelijk mag komen. Één week voor de open dag kregen we dan per post de uitnodiging, we waren welkom, maar moesten wel netjes de bevelen van het personeel opvolgen.

20 april.
Om 13:30 zou de rondleiding beginnen, maar we moesten een half uur van te voren aanwezig zijn. Waarom dat half uur van te voren werd snel duidelijk toen onze identiteitsbewijzen grondig gecheckt werden en we vervolgens door metaaldetector poortjes moesten. Aangekomen in de personeelskantine heette de directeur van de Penitaire Inrichting Over-Amstel (beter bekend als de Bijlmer Bajes) ons welkom. Door een lange hal waarmee de torens aan elkaar verbonden waren liepen we naar de achterste toren. Deze stond leeg, maar zou rond en na Koninginnedag en tijdens de uefa cup waarschijnlijk wel vol komen te zitten. Zo’n toren biedt ruimte voor zo’n 120 gedetineerden en is opgebouwd uit zes paviljoens. Boven in de toren zitten de isolatiecellen. Drie in deze toren. De isolatiecellen bestaan uit niet veel meer dan een matras en een metalen wc pot, vastgeklonken in de muur. Geen enkele schakelaar is in de isolatiecel te vinden, alles wordt vanaf buiten bestuurd, zelfs het doorspoelen van de wc. Op het matras ligt een geruime bruine jurk, die de gedetineerde als enige aankrijgt, voor zijn eigen veiligheid. De directie van een toren kan ook vragen om 24 uur cameratoezicht, mocht de veiligheid van de gedetineerde in het geding zijn. De gedetineerde zitten dan 23 uur per dag opgesloten in de isolatiecel, 1 uur per dag hebben ze recht op luchten. Tegenover de isolatiecel zijn buitenruimtes, amper 15m2 met uitzicht op 4 stenen muren maar een open stalen dak. De laatste isolatiecel bestond uit niet meer dan een bed waaraan een gedetineerde vast gebonden kan worden. In deze ruimte was dan ook geen cameratoezicht mogelijk en had ook geen metalen wc pot.
Na deze ruimtes bekeken te hebben namen we de lift naar het eerste paviljoen. Een paviljoen heeft twee verdiepingen en biedt ruimte aan 20 gedetineerden. Een cel heeft een bed met matras, een tafeltje en een paar kastjes en planken aan de muur. Ook is er een kleine badkamer met een wastafel met spiegel en een wc. Ze kunnen zelf de lichtschakelaar beheren en mogen ook roken op hun cel. Om 07:00 gaan de deuren open en om 16:30 moeten ze weer in hun cel zitten. In die tijd is er een dagprogramma, als ze er voor kiezen om te werken zullen ze 4 uur per dag werken. Dit kan in de drukkerij of in de wasserij. Voor 20 uur per week verdienen ze 15 euro per week. Hiervan kunnen ze weer sigaretten of andere dingen in het winkeltje bestellen. Daarnaast hebben ze recht op 1 uur luchten per dag, daarvoor zijn er twee buitenruimtes per toren en worden ze per paviljoen gelucht. Eenmaal buiten viel de extra ruimte tussen de muur van de gevangenis en het hekwerk met prikkeldraad op. Dit was gedaan als extra stap tegen ontsnapping, ook vertelden de bewakers dat ze veel last hadden van mensen die dingen over de muur van de gevangenis heen gooiden.
We liepen door de lange tunnel naar een andere toren die wel in gebruik was. Telkens wachtten we op de centrale kamer om ons een groen sein te geven voordat de deuren geopend konden worden. Onderin deze toren zat de drukkerij, waar ze in zestallen kunnen werken. Allerlei gekleurd papier sierde de ruimte, gekleurd tekenpapier voor kinderboeken. Als je de volgende keer in de boekhandel staat bij de kinderafdeling; de boeken kunnen weleens in elkaar gelijmd zijn door gedetineerden!
Van de drukkerij gingen we door naar de bezoekersruimte. Gedetineerden worden voordat ze bezoek mogen ontvangen, gevisiteerd. Visiteren houdt in dat ze zich moeten ontdoen van al hun kleding en de bewakers kijken hun kleding en al hun lichaamsopeningen na. Dan zijn er speciale ruimtes waar de advocaat, de politie en andere justitiële werknemers met de gedetineerde kunnen praten. De bezoekersruimte is een stuk groter, een gedetineerde kan een maximum van 3 volwassenen en 2 kinderen aan bezoek per keer ontvangen. Ze mogen elkaar begroeten en kinderen mogen maar kort vast gehouden worden door de gedetineerde. De tafel waaraan ze zitten is afgescheiden door een stuk hout, zodat dingen overgeven verhindert wordt. Na hun bezoek weer vertrokken is word de gedetineerde weer gevisiteerd. 7 van de 10 keer is het raak en worden er contrabanden gevonden. De gedetineerde krijgt dan een cellulaire straf (een aantal dagen in de isolatiecel) en de politie wordt gebeld voor de bezoeker die wat heeft overgegeven aan de gedetineerde.
Als laatste brachten we een bezoekje aan de kerk/moskee van de inrichting. De gedetineerde hebben recht op een uur geestelijke verzorging per week. Van verschillende geloven is daar een spreekpersoon van aanwezig. Voor de niet gelovige gedetineerden is er iemand van het humanisme.
Inmiddels was het alweer half 5 geweest en werden de bezoekers weer naar buiten gestuurd. Toch weer lekker om dan weer in de vrijheid te stappen na 3 uur ‘opgesloten’ te zijn.

Een korte documentaire die ik één jaar geleden maakte van de Bijlmer Bajes.

Sometimes It’s more than a change of Season from Siesja Kamphuis on Vimeo.

Wat cijfers op een rijtje
Personeels bestand DJI 31% vrouw en 69% man.
Gemiddelde verblijfstijd volwassen gedetineerde 113 dagen.
Gemiddelde leeftijd van die volwassen gedetineerde 34 jaar.
1 plaats in de gevangenis of huis van bewaring kost gemiddeld €249 per dag.
Gemiddeld zijn er per dag 15.000 justitiabelen ‘binnen’.
Op jaarbasis stromen er 46.000 justitiabelen in.
Daarvan is 94% man en 6% vrouw.

Bron: Dit is DJI, in cijfers en feiten. 20 april 2013. Gebaseerd op 2012